از " گراناز موسوی"

حالا عصر استو از بتونه‌كردن روزها به خانه می‌آیم

 و بودنت بوته‌ای است

 كه به زندگی سنجاقک اضافهمی‌شود

 تا مرگ روی زندگی ناچیز شب‌پرهنیفتاده

 بیا

 تا كنار این‌همه گیاه وزمین و آدم

 تنها نمانم

 این‌جا

 اگرچه انتظار را با آهی كهپشت پنجره‌هاست

 می‌كشیم و تمام می‌شویم

 بیا

 مثل آسمانی كه یک عمر رویبام ایستاده

 آخرین حرفم

 نشستن كنار توست .

  گراناز موسوی