من تشنه ی آتشم از "دکتر علی شریعتی"

من تشنه ی آتشم

 آن اقیانوس را در جانم سرازیر کن!

 آن آتشفشان دیوانه را زنجیر از دهانش برگیر و همه را

 یک جا بر سرم ریز!

بگذار بسوزم!

 بگذار در آن آتش های سیال بگدازم!

 مترس!

 آن همه را این همه در سینه ات پنهان مکن!

 به جان من بریز!

این همه در اندیشه ی سلامت و راحت من نباش!

 می خواهم در آنچه تو می گدازی , بگدازم.

 بگو , بریز , دهانت را بگشای

 ای قله ی سنگی آتشفشان!

 خاموشی تو مرا در کنارت بیشتر می گدازد...

 من دیگر تحمل ندارم .

 آن زندان بزرگ را بشکن!

"دکترعلی شریعتی"