نشئه گی خودِ شعر است از "مهدیه لطیفی"
نشئه گی خودِ شعر است از "مهدیه لطیفی" 
احساس را که نمی شود تقطیع کرد
همینطور قطار می شود...
سر می رود از دل...
تا زبان...
تا دست...
تا مداد...
تا کاغذی پشتِ در خانه ی شما!
شاعر شدن که کوه کندن نیست،
لاهیجان که زیبا باشد،
تو هم که زی...
تو هم که چه می گویم من!؟
تو که همیشه زیبا بوده ای
و الا که کتاب های تاریخ ادبیات وجود نداشتند!
خلاصه لاهیجان که...
تو هم که...
چه نشئه می کند این شب مرا
و نشئه گی خودِ شعر است!
"مهدیه لطیفی"
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
