عطر بابونه و بویِ ریواس از "نیکی فیروزکوهی"

تن‌ به نامه‌هایِحقیر داده ام

تو با عطرِ بابونهی موهایت ... می‌روی

تو بویِ ریواسرا با خود می‌بری

و من ....

نفسم تنگ می‌‌شوداز واگویه ی اینهمه دوری

...

تن‌ به نامه‌هایحقیر داده ام

یادت باشد ..."عشق‌هایِ روشنفکرانه" همیشه بزرگ نیست

همیشه قصه‌هایِلیلی پر از مجنون نیست

کنجکاوی بیهودهمیکنی‌

افسانه عصرِ اتمهیچ چیز اساطیری ندارد

در سرزمینِ تناقض‌هایِشدید

ما ... و هر کسی‌از جنس ما

مبعوثِ حسرتِ بیابانمیشویم

...

تن‌ به نامه‌هایِحقیر می‌‌دهم

آرام برو ... آهستهتر

من به عطر بابونهو بویِ ریواس آلوده ام

نیکی‌ فیروزکوهی