تجربه ی من

می زند زیر همه چیز   همین که حلزونی بخواهد آفتاب بگیرد   می زند زیر قولی که به شب داده بود   همین که دستی چراغ را بالا بکشد   می زند به هم بساط صبح را   و انقدر ابر سیاه می آورد   که همه ی شهر خواب بماند   می زند به سیم آخر   طوفان می شود   ومی نشیند روی ویرانه ها زار می زند ...   باد آدم عجیبی است !     زهرا حیدری / از مجموعه ی دشنام هایبی مخاطب ...

هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که یک نفر احساست رو بفهمد، بدون اینکه مجبورش کنی !   مثل همه عصرها / زویا پیرزاد ...

نمی توان سینه ای را شکافت و دید تا چه اندازه درد در انسان ته نشین شده است   باید ضربه را خورد باید دور شد وَ رفت.   زخم های امسال اصابتِ دردهایی ست که دو سالِ پیش خورده ایم.   سیدمحمد مرکبیان ...

چترش را گشوده بود تنها بود چترش را بست با هم رفتند با صورتي خيس ... ...

      والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود                                            آوارگی کوه و بیابانم آرزوست ...

خیره در چشمانت که می شوم بوی خاک آفتاب خورده به مشامم می خورد. گم می شوم در گندمزار میان خوشه ها ... بال به بال شراره های سبز در بیکران ها به پرواز در می آیم چشمان تو چون تغییر مداوم ماده هر روز پاره ای از رازش را می نماید اما هرگز تن به تسلیمی تمام نمی دهد ... ...

هنوز ترکت نکرده ام که در من می آمیزی بلورین، یا لرزان یا مضطرب، زخم خورده از من یا گمگشته در عشق مثل وقتیکه چشم می گشایی بر هدیه ی زندگی که میدهمت مدام   عشق من ما یکدیگر را تشنه یافتیم و چون آب و خون نوشیدیم ما یکدیگر را گرسنه یافتیم و چون آتش به نیش کشیدیم    اما منتظرم بمان شرینی ات را برایم نگه دار من هم به تو گل سرخی خواهم داد. ...