شعری از "پابلو نرودا" / برگردان "فرشته وزیری نسب"

هنوز ترکت نکرده ام

که در من می آمیزی

بلورین،

یا لرزان

یا مضطرب، زخم خورده از من

مثل وقتیکه چشم می گشایی

بر هدیه ی زندگی

که میدهمت مدام

عشق من

ما یکدیگر را تشنه یافتیم

و چون آب و خون نوشیدیم

ما یکدیگر را گرسنه یافتیم

و چون آتش به نیش کشیدیم   

اما منتظرم بمان

شرینی ات را برایم نگه دار

من هم به تو گل سرخی خواهم داد.