برگرفته از کتاب " خنده در برف" / عباس صفاری

گذشته را

   مثل یک درخت سر راهی

               پشت سرگذاشته ای

اما گذشته خیال ندارد

              پشت سر بگذارد تو را

سوال این است

       شکار از پا در آمده ی فردا

           یا پرنده ی به تور افتاده ی دیروز

ظاهرا فرقی نمی کند

تو اما نیش هایی را

     که این جاده ی مارپیچ

           به پر و پایت می زند

                 ترجیح می دهی به نوازشهای مقصد

به شرطی که گذشته

     سپر به سپر

        و خیابان به خیابان

                   در تعقیبت نباشد

کبک ها

       سر در سکوت برف پنهان می کنند

                تو در همهمه ی ترافیک

نشانی ات را اما

       ملک الموت هم که نداند

                  گذشته خوب می داند

آدرس مشترکی اگر نداشتید

       دل به دریا می زدی

              و با یک دنده عقب پر گاز

                        دنده هایش را لت و پار...!

برگرفته از کتاب " خنده در برف" / عباس صفاری