" کسی آواز می خواند" از "لوئی آراگون"

به رغمِ ِخویش، مقصودِ من از خدا تویی

در آغوش گرفتنِ تمام دوست داشتنی ها

و باقی، تاسی است که می ریزند



با دستانِ تو همراه می شوم، لبانت را می بوسم

هر جا که باشی لمس ات می کنم

و باقی، همه پنداری است



من چلیپایِ توام، آنگاه که به خواب می روی

جاده ای تهی که بر آسمان اش تمنا می بارد

سایه ئ توام، سایه ای سنگسار شده



سکوتِ توام من

شبی فراموش شده در خاطرِ خویش

و وعده ئ دیداری که هر بار تکرار می شود



دریوزه گرِ درب خانه ات

آنکه انتظار دیدارت، رنج اش می دهد

آنکه جان می سپارد

اگر انتظارش به دیرگاه برسد .

" کسی آواز می خواند" / شعری از لوئی آراگون / برگردان : ماندانا حسنلو